thuis

Thuis zijn is ook heerlijk, we hebben inderdaad op vrijdag bruine bonen met spek gegeten, gekookte aardappelen erbij en een lekker toetje als nagerecht. 's Avonds een gezellige avond gehad en toch nog laat op bed waar in eerste instantie de slaap niet wilde komen. Gelukkig toch goed geslapen en uit voorzorg de wekker gezet om te voorkomen dat we ons zouden verslapen. Was ook maar goed want het was zwaar om op te staan, de temperatuur met het raam open is heerlijk fris en onder de dekens is het zalig warm. Na een paar koppen koffie en vers brood van de warme bakker op weg naar Roden waar Roelof nodig zijn haar moest laten bijknippen. Normaal eens in de 4 a 5 weken en nu meer dan 7 weken er tussen. Zijn militaire coupe ziet er niet uit en bijna kan hij een permanentje laten zetten in zijn haar. Gelukkig ziet hij er na dik een half uur weer strak uit (zijn haar dan wel te verstaan) en gaan we nog even langs een zaak om een kleine bench te kopen voor Zingo die Rianne en ik as maandag uit Zweden gaan halen. De mannen blijven gewoon thuis en kunnen van vrijheid en werk genieten. Natuurlijk ben ik nog niet gewend om boodschappen te doen maar we bedenken ons dat het zaterdag is en dat we dus de frietuurpan wel aan kunnen slingeren. Nog schijnbaar een item wat de geest heeft gegeven gedurende onze afwezigheid of wat door te intensief gebruik van Peter en kornuiten is 'versleten'. Het apparaat geeft geen enkel teken van leven en ik vermoed dat na 15 jaar trouw gebruik ik op zoek zal moeten naar een nieuwe.

Gelukkig hebben we een friettent in het dorp dus nadat alles op een papiertjestaat ga ik naar de Banjer om ons avondeten op te halen. Hollandse patat met de nodige frikandel speciaal, eierbal, kaassoufléen boerenpatat. De avond sluiten we af met een biertje en wijntje op de bank met op tv: de Transformers, hoe is het mogelijk, we zijn er in de USA mee doodgegooid, steeds weer dezelfde film. Hij is ons dus achterna gekomen. We genieten alsof we het voor het eerst zien en gaan daarna ons bed opzoeken.

Zondag ochtend kan iedereen naar believen uitslapen en ik geheel in de war met de dagen denk dat het maandag is. Snel kom ik erachter dat iedereen vandaag gewoon thuis kan zijn en gaan we ons voorbereiden op de 1e werkdag van de week waarbij Roelof gaat kijken of zijn buro er nog staat. Peter zijn afspraken heeft en de dames richting Zweden willen vertrekken om de hond op te halen. Nadat wij de poezen alvast de nagels hebben geknipt uit voorzorg ontvlooit hebben weeen poule opgeschreven ivm: hoe lang het duurt voordat elke poes de nieuwe aanwinst heeft geaccepteerd. We gaan ervan uit dat onze bonte Snurk het snelst achter de hond aanrent, of andersom en dat Belle daar het langst over zal doen, we zullen het zien.

Zelf ga ik die middag ff naar een vriendin en collega op koffie bezoek en spreek ik nog af wanneer ik de hond kom laten zien, of dat ze bij mij komt, we zien het wel. Thuis aangekomen zet ik alvast alle spullen in de kofferbak van de auto, bench, zacht kleed, mand, riempje, schaaltjes, kleertjes natuurlijk ook. We kunnen morgen waarschijnlijk zonder vertraging vertrekken. Het avondeten bestaat helaas uit een opgewarmde diepvries prak die ik opdiep uit het koudste deel van mijn combie-koeler. Smaken? hmmm ach we zijn niet hongerig meer, daar gaat het om.

Voor nu, koffie, drankje en dan naar bed. Dag iedereen.......

Weer thuis

Dit schrijf ik terwijl we thuis zijn.

De reis vanaf New York naar Londen, waar we moesten overstappen verliep zonder problemen. Het was rustig vliegweer en van turbulentie zoals op de heenweg geen enkel moment last gehad. Het enigste waar we last van hadden was van slaap, wat maar moeilijk wilde komen. Rianne heeft zo'n beetje de hele reis films gekeken op haar scherm. Super van British Airways dat je op de lange vluchten van europa naar Amerika enzo. verwend wordt met eten, drinken en iedereen z'n eigen beeldscherm wat in de rugleuning van de stoel zit van de persoon voor je. De keuze uit meer dan 100 speelfilms, series, muziek is meer dan je nodig bent, dus voor elk wat wils. Aangezien de nacht super kort duurt ivm het tijdsverschil zit je voor je het weet aan het ontbijt en ben je geland in Engeland. Daar aangekomen hadden we voldoende tijd om even naar mam te bellen die jarig was en te melden dat we nog een klein stukje te gaan hadden voordat we weer in Nederland zouden zijn.

De vlucht van Londen naar Amsterdam is in 'een poep en een scheet' voorbij, Rianne sliep al voordat het vliegtuig van de grond wasen voordat we het weten staan we op Schiphollangs de band te wachten op onze bagage. Zonder ook maar 1 koffer te verliezen (bijna een rugtas in het laatste vliegtuig) lopen we over Nederlandse bodem richting de plek waar de schipholtaxi zal zijn die ons naar huis zal brengen. Geloof dat dat het enigste minpuntje was aangezien we daar meer dan een uur op hebben moeten wachten. Peter had ik ook even ingelicht dat we rond 17.00 thuis zouden zijn als het allemaal mee zou zitten. Had hij nog tijd genoeg om die dingen te doen die hij wilde doen want hij reageerde verbaasd dat wij zo 'vroeg' thuis zouden zijn. Had hem wel willen zien als een wervelwind door het huis om alles zo normaal mogelijk achter te laten. Al met al viel de rit naar huis mee, lekker achterin en de oogjes tijdje dicht en rond 17.45 stoppen we voor ons huis. Peter wacht ons op en nadat we hem ff hebben geknuft alles in huis brengen. Dan valt het pas op dat we veeeeeeeeel bagage hebben, vooral als de ritsen en klipjes open gaan. Gewoon hup alle kleding op een berg en de wasmachine draait in een mum van tijd, geloof dat ie overuren gaat maken aangezien in huis ook nog her en der enig wasgoed te vinden is. Ouders gebeld en laten weten dat we weer in huis zijn en nadat we hebben gegeten lekker ff douchen en schone kleding aan.

Peter is die avond onze chauffeur en we besluiten dat we toch mam gaan gaan feliciteren met haar verjaardag. Wij 3en gaan genieten van een biertje en wijntje en kunnen even bijkleppen met familie en zijn rond 00.30 weer thuis. Nog een laatste borrel en wij zoeken ons bed op, heerlijk je eigen bed, waar we pas om 12.45 uitkomen nadat Roelof wakker wordt en denkt dat hij de tijd verkeerd heeft gezien. Nee het is echt al zo laat........................

Aangezien Rianne en ik as maandag ons hondje gaan ophalen en Greg het leuk zou vinden dat ik de blog blijf updaten gaan we gewoon nog een tijdje door met de beslommeringen van alle dag en onze wandelingen op onze klompen in ons koude kikkerlandje, waar ik toch wel van houd. tot morgen

op weg naar huis

Vanmorgen was het dus zover, op tijd uit ons bedje, het was niet eenvoudig want we waren toch wel moe geworden van gisteren. Maar het vooruitzicht om 30 dollar per uur te moeten betalen voor elk uur dat je de rv te laat inlevert lokt niet echt. Dan maar een douche nemen en voila je wordt er wakker van en fris en fruitig. De bedden afhalen en alles opvouwen, iemand zoeken op de camping die belang heeft bij de resten van zeep, shampoo en niet te vergeten de 2 pakken ijs die nog in de vriezer liggen. Daarna is het de grijze en zwarte tanken lozen en op weg naar Tappan. Of het een plaats is of een deel van een groter geheel zullen we niet gelijk weten, maar onze bewaker heeft er nog nooit van gehoord. We hebben eerst wat problemen om de juiste route te vinden want op onze kaart lijkt het allemaal klein en dichtbij. Maar we zijn iets over half 11 op plaats van bestemming.

Groot was de verrassing (verrassing?) dat er geen busstation is zoals in de folder waarmee we naar het vliegveld zouden kunnen gaan. Gelukkig had de manager de oplossing. Aangezien we aan het begin wat problemen hadden met de rv werd de nog te betalen restant gedeeld en werd ook door het bedrijf de helft van de taxi vergoed. Hierdoor waren we al vroeg op het vliegveld, rond 13.00 en konden we gewoon gaan wachten. De koffers ingecheckt en zowaar geen enkele koffer was te zwaar. Waar is alles gebleven??? Ben bang dat als iemand één van de koffers zou openen dat er een kleding ontploffing zou volgen. Wil er niet aan denken, al dat ongewassen goed wat niet meer fris ruikt.

Rianne trekt haar telefoon uit haar tas nadat we door de veiligheids inspectie zijn en slingert hem aan, helaas hier geen gratis Wi-Fi. Navraag leert ons dat terminal 7 klein is en als enigste geen gratis internet aanbiedt. Wat een gedoe, zijn we ook nog genoodzaakt om voor 7.95 dollar voor 1 dag internet te kopen, wat we ook braaf doen want de blog moet erop en de nieuwe blog moet ook nog gefabriceerd worden. Gelukkig is mams ook online en kan ik even met haar praten en ook Marjo is van de partij.

Wachten duurt lang en nadat ik Roelof heb afgeleverd bij een leuke lounge, biertje erbij en alle spullen ook natuurlijk, gaan Ri en ik ff met de air train een ritje maken langs alle andere terminals op zoek naar shopjes. Het is in elk geval een afwisseling van het zitten wachten en rond half 6 zijn we terug. Als laatste zie ik nog een kerstbal met het vrijheidsbeeld, die wordt natuurlijk gekocht. Daarna gaan we ons opmaken voor ons laatste Amerikaanse diner, hamburger met friet. Rianne zegt: afscheid van de US.

Nu is het wachten tot we mogen boarden en wordt ondertussen mijn getypte schrift gecontroleerd door Ri. We gaan straks nog even een ijsje halen en daarna zoeken we een plekje om lekker te luieren tot het tijd is om te vertrekken.

Nederland, wij komen eraan.

New York, dag 2

Onze laatste dag in New York is aangebroken. We worden door een zon begroet en een helder blauwe lucht. Het schijnt vandaag een geweldige dag te worden. Ondanks dat nemen we onze jassen mee want we willen ook de Hop-on Hop-off bus doen en dan weet je maar nooit of je het koud gaat krijgen. Beter iets uit doen dan te weinig aan. We willen op tijd bij het ticket kantoor zijn om kaartjes te kopen voor het Vrijheidsbeeld en permissie voor het trappenhuis. Daar aangekomen zien we al een mega rij staan om de boot te nemen naar het eiland (echt ongelofelij hoe lang!). Kaartjes snel gekocht en daarna op weg naar onze bus tour door de stad, die we eerst willen gaan doen aangezien de wachtrij voor de boot toch zo lang is. We kunnen kiezen uit 2 lijnen en er is ook een lichttour en een boottocht. Terwijl we met de blauwe lijn (downtown) beginnen en veel van de stad zien beginnen we halverwege aan de rode lijn (uptown). Veel gebouwen, winkels, pleinen en parken die je kent van tv komen voorbij. We komen ogen tekort en gelukkig kunnen we gebruik maken van onze never ending fotocamera's met een opslag capaciteit van heel veel foto's. Nadat we richting het eind van de tour komen begint het gevoel te komen van: hebben we tijd genoeg? Het is tegen half 2 dat we een subway opzoeken en daarmee richting de ferry gaan, we moeten daar eerst naar toe omdat de ferry tot max. 15.30 richting het eiland gaat.
Aangekomen bij de haven is het weer wachten geblazen, de wachtrij is wel lang niet zo lang als deze ochtend maar toch. Gelukkig zit het ons mee en worden we door een beveiliger verder vooraan in de rij geschoven zodat we sneller als anders door de complete tassen controle etc zijn gekomen. Kort daarna vertrekt de veerboot en vrouwe Liberty komt snel dichterbij. Daar aangekomen zien we pas hoe groot ze eigenlijk is zoals ze daar met haar boek en fakkel op die enorme sokkel staat. We snellen naar de ingang en nadat we wederom door de security check gaan mogen we de 156 treden op om bovenaan de sokkel te komen. De kroon daar mogen we niet naar toe, de kaartjes daarvoor hadden we lang geleden dan al moeten bestellen en zijn voor de rest van het jaar uitverkocht (waarschijnlijk omdat het binnenkort tijdelijk gesloten wordt ivm renovaties). Het uitzicht over het water is vanaf de uitkijk op de sokkel natuurlijk beter, maar het beeld daarvan zien we minder aangezien we er nu onder staan. We voelen ons bijna echte New Yorkers want we haasten ons al de hele dag en zien de tijd nu voorbij snellen. Terwijl we nog 1 uur hebben om bij het WTC monument te komen staan we wederom te wachten op de ferry. Ook mijn idee om de ferry naar New Jersey te pakken en dan de subway te nemen werkt niet, het is toch wachten geblazen. Eindelijk tegen 4 vertrekt de boot en ik denk: we zijn te laat voor de entree van het monument, waarvoor we om 4 daar moesten zijn.

Iets voor half 5 hebben we de rij voor de ingang gevonden en komen we zonder problemen langs alle kaartjes controle punten. Ook nu volgt er een complete bagage check zoals op een vliegveld, het lijkt wel alsof men overal problemen verwacht.
Op dit moment is men druk bezig met het bouwen van een nieuw WTC op het voormalige terrein. Het monument is klaar en het is zeer indrukwekkend om te zien. Op de plaatsen waar de 2 torens destijds stonden vind je nu 2 vierkante diepe gaten, waarin langs de wanden waterstroompjes lopen als eeuwig stromende tranen lijkt het wel.Langs de bovenste brede randen langs de gaten staan de namen van alle mensen die het leven hebben gelaten op 9/11.Toen de zon heel even scheen en de wind een deel van het water wegblies kwam er een kleine regenboog tevoorschijn die uit het gat leek te komen...
Het maakt zeer veel indruk aangezien velen onder ons die dag voor de tv zaten en rechtstreeks zagen wat er gebeurde

Nadat we weer op de straat waren hebben we ons eerst een restaurant opgezocht en onze buiken gevuld. Slenteren maakt hongerig. Rianne wou nog even langs Century21 om te kijken naar een tas en gelukkig vond ze één die haar aanstond.

Toen weer snel in de metro gestapt opweg naar Times Square omdat we vanaf daar in de bus konden stappen voor de lichttour/avondtour. Om 8 uur was de bus alweer op weg en konden we kijken naar alle verlichte gebouwen langs onze route door de stad. Ook gingen we over de Manhattan brug en de Brooklyn brug zodat we mooie plaatjes van de sky-line van New York te zien kregen. Het duurde vrij lang en sommige mede reizigers op de bus begonnen in slaap te vallen. Ondanks dat het mooie paatjes opleverde waren we blij dat we tegen 10 uur weer uit de bus konden stappen aangezien we toen al zon 14 uur aan het heen-en-weer racen waren.
(De foto'svan de avond tour zullen wezetten bij het verhaal van morgen)

Geloof dat ik moet stoppen, het is al tegen middernacht en we moeten inderdaad alles inpakken ivm het vroege vertrek van morgenochtend. Ik hoop dat we alles zonder problemen meekrijgen in onze koffers.Dus tot dan.

The Big Apple

Vanmorgen wakker geworden op onze truckers parkeerplaats langs de 80. Lekker ontbijtje van onze trouwe flakes en het 'never-droog-wordende-wit' brood en nadat we de koffie op hadden onze rv aangeslingerd. Vanmorgen was het mijn beurt om ons huis richting onze laatste camping te rijden. Het enigste waar we bang voor waren was dat we misschien per ongeluk de Holland tunnel door zouden knorren. Dan hadden we een probleem want de rv mag de stad New York niet in. Gelukkig kwamen we ondanks 1 keer een verkeerde afslag rond half twaalf aan op 'Liberty Harbor Marina & RV park' aan in New Jersey city. Het vrijheidsbeeld is vanaf de ingang prachtig te zien, dus lady Liberty stond ons op te wachten. Voor iedereen die met camper onderweg is en de 'Big Apple' zoals men New York ook noemt wil aandoen is dit park een aanrader. Niet zozeer de faciliteiten want die beperken zich tot water, stroom en een plaats maar meer omdat je de straat uitloopt, de subway instapt en 2 haltes verderop bij het WTC weer uitstapt en midden in lower Manhatten ben. We werden gelijk geconfronteerd met de plaats waar 10 jaar geleden de twin towers stonden en wat nu een bouwplaats is en men druk bezig is om nieuwe torens te bouwen. Het geeft ook gelijk een indruk van hoe compact de straten en gebouwen zijn en wat voor een chaos het moet zijn geweest destijds. Het monument is te bezichtigen maar je moet wel een afspraak maken, dus ik de telefoon aangezien internet niet aanwezig was en gebeld. Tijdens het gesprek werd ons ook gevraagd of we een donatie wilden doen, geloof dat na 15 min. telefoneren de donatie uit telefoonkosten bestaat. Morgen om 16.00 mogen we naar het monument. Daarna gelopen door verschillende straten en zagen we ook demonstranten die al weken daar zijn in protest tegen Wallstreet.

Tussen al die hoge nieuwe gebouwen vind je ook hoge complexen die uit vroegere tijden zijn met mooie gevels en kerken die al eeuwen oud zijn. Oud en jong wisselen elkaar af. Aangezien we toch ergens wilden eten vonden we een eet tent waar iedereen schijnbaar zijn lunch haalt en wij ook braaf een panini bestelden en aan een tafeltje met plastic bestek aten. Daarna op weg richting het water waar we wilden kijken wat het zou kosten om naar het vrijheidsbeeld te gaan, morgen dus opnieuw naar het kantoortje aangezien we meer dan een kaartje willen. Zien of we permissie krijgen om in het beeld te mogen. Veel informatie vergaard en nadat we een zeupie hadden gekocht op weg naar de Century 21, yeahhhhh. Dames????? daar moet je heen, sjoppen tot je erbij neervalt, en wow, echt sales. Geloof dat we Rianne daar best tot sluitingstijd hadden kunnen laten en zelfs dan was ze nog niet uitgekeken. Zag nog een schattig jasje die normaal maar 36.000 dollar kostte en nu ? 6mile. Dat was een koopje, kon je zelfs voor het verschil nog een auto kopen. Gelukkig ook nog normale kleding en ik kon mijn hart ophalen op de kinderafdeling. Het is maar goed dat we 1 klein meisje in de familie hebben anders zouden we extra koffers moeten aanschaffen.

Rond 18.00 waren we terug bij ons 'huis' en maken we snel ff de blog klaar en drinken een drankje. Nu op zoek naar gratis internet want dat is niet op het park, probleempje met de provider maar gelukkig is de laptop klein en makkelijk mee te nemen. De starbucks zit op de hoek van de ingang naar de metro en we vinden een geweldig restaurant 'Hard Grove café'. Vanaf rv camping bij het metro station kruispunt naar links. Een heerlijk Cubaans restaurant waar Ri en ik een pitcher tropical Sangria soldaat hebben gemaakt en het recept hebben ontfutseld. Smaakt naar meer maar we moeten morgen vroeg op.

Voor nu: tot morgen iedereen en van ons een knuffffffffelllllllll.

nog een klein stukje

We werden uitgerust wakker op de stille camping. Velen waren al aan het opbreken en we hoorden iemand zeggen dat hij rond 18.00 thuis zou zijn, dat is 9 uur vanaf het moment hij vertrekt. Wij hebben eerst maar eens een eitje gekookt en daarna in alle rust alles gereed gemaakt voor vertrek. Nadat we de route hebben bepaald gaan we op weg. We zullen een 'scenic route' nemen en aan de weg te zien zal die ons door heuvelachtige landschap voeren. Gezien het bos wat ons aan alle kanten blijft omringen komen we heel veel dood gereden dieren tegen. Herten, eekhoorns, wasberen en nog veel meer waarvan we niet zeker zijn wat het is/was. Ongelooflijk veel, en het lijkt er niet op dat het vaak opgeruimd wordt. Misschien is er wel geen beginnen aan. Thv de plaats Elmira gaan we richting de weg die we willen nemen. Het weer is vandaag geweldig en de zon laat de herfstbomen in al hun prachtige kleuren schitteren, groen, geel, oker, oranje, rood en zelfs paars gekleurde bomen die kris kras door elkaar staan en een bont schilderspallet vormen. Gezien de hoogte verschillen die we maken denk ik dat we vandaag nog wel een keer moeten tanken. Voor het eerst denken we: pffff wat duur, maar als ik omreken is 100 dollar iets van 75 euro. Daarvoor tank ik normaal ook thuis. Het plan is om vandaag door te rijden naar onze laatste camping te New Jersey. Deze ligt naast een park aan de haven met zicht op het vrijheidsbeeld in New York, we laten ons verrassen. Vanaf daar is het 30 mijl naar het afleverpunt waar we donderdag tussen 09.00 en 10.30 moeten zijn.

Vraag me af wat Peter op dit moment doet en ik hoor van mam dat hij thuis niet altijd alleen de boel schoonhoudt. Verheug me toch ook wel op mijn eigen huis. Greg zal hopelijk ook onderweg zijn na een week bivakkeren bij de camper service, veilige reis. Mijn grote vriend Steve zal denk ik nu onderweg zijn naar Arkansas met een lading en ik zie het hula poppetje voor me wat nu op zijn dashboard staat te swingen.

Onze lunch, wit brood met jam, blokjes kaas met honing-mosterd en melk smaakt goed, Rianne wil weten wat ze met het 'French bread' doen aangezien het nog net zo 'vers' smaakt als op de 1e dag. Kan vast niet goed zijn, hahahahhaha.

Op dit moment is het hier 20.00 en staan we op een parkeerplaats net buiten Andover. We gaan de rv camping in New Jersey niet halen, het is donker en aangezien het niet eenvoudig zoeken is dan in een grote stad rijden we zo naar de laatste rustplaats van de 80 zodat we morgenvroeg het laatste stuk kunnen afleggen. Nog een poging gedaan om in Andover een rv park aan te doen, maar die hadden al om 17.00 de poort dicht. Bummer zoals Steve zegt. Daarna gestopt bij een McDonalds en stelen we gratis internet van hun, lekker eenvoudig. Ons diner bestond uit gebakken aardappelen en wortelen en een kip die kant en klaar (ook heet) in de supermarkt op ons lag te wachten. IJs uit onze vriezer en klaar alweer. Voor nu is het afreizen naar de snelweg en daar overnachten, tot morgen.

Richting New-York

Vanmorgen werden we vroeg gewekt door de wekker want we wilden toch wel zo snel mogelijk de parkeerplaats verlaten. Gelukkig stonden er nog circa 15 auto's dus we vielen amper op. Na het ontbijt richting de grens en aangezien die maar 1 brug verderop was waren we om 09.00 aan de andere kant van het water. De grensbewaker kwam nog even onze rv van binnen bekijen en keek ook even in onze kledingkast. Misschien zijn er mensen die iemand de grens proberen over te smokkelen, maar wij zijn maar met ons drietjes. Ook hadden we gezien het tijdstip gelijk een goede parkeerplaats, hoewel we wel voor 2 auto's moeten betalen. Het gehele park daar doorgewandeld en de Falls vanaf bijna elk punt bekeken, alleen de boottocht niet gedaan aangezien je ook voor 1 dollar nat kunt worden. Ook hadden we niet het idee dat je met de boot iets meer kon zien, maar daar komen we niet meer achter. Verder waren we blij dat het droog was afgezien van de constante mist-regen. We zullen nog lang aan deze dag denken. Voordat we weer in de camper stapten zijn we nog even binnen gegaan bij het Hard Rock café in Niagara Falls, om weer op te warmen bij een kopje koffie en hete chocola en vooral ook om de blog te updaten met het verhaal van gisteren.

Tegen de middag verlaten we Buffalo en gaan we op weg richting New-York. We zullen proberen de komende dagen in een rustig tempo richting het eindpunt te rijden. De 390 south kronkelt zich door een bos-en-heuvelrijk gebied en de prachtige herfskleuren zijn een lust voor het oog. Roelof rijdt en ik bestudeer de overnachtings mogelijkheden. Niet elke camping is het gehele jaar open maar we besluiten om in Bath de camping Hickory hill aan te doen. Het plaatsje is prachtig en Rianne en ik zien zoveel mooie houten huizen dat we ons afvragen waarom wij die niet in Nederland hebben. De gezins camping ligt net buiten de plaats tegen het bos aan en we kunnen daar een plaats krijgen. De wasserij is in ieder geval de plek die we aandoen en binnen een paar uur hebben we alle was weer schoon. Ook zien we daar allerlei campers en tenten die versiert zijn ivm Halloween en lopen kinderen en volwassenen verkleed. Na het eten gaan wij dames even op de kar een rondje door het park en genieten we van de mensen die ons bang proberen te maken. Het hoort er allemaal bij en ik had mijn heksenhoed op.

Leuk ook om te lezen zijn de reacties die Greg ons achterlaat op de blog, we hopen dat hij zondag in elk geval ook weer de weg op kan (lang leve Google translate).

Wij sluiten de dag af met een kop koffie en een plakje citroen cake terwijl we tv kijken in de camper (al voor ongeveer de 4e keer deze reis komt de film Transformers voorbij....). Morgen weer een nieuw verhaal en misschien nieuwe avonturen, maar eerst lekker uitslapen =)

Alvast een fijn weekend allemaal !

de Watervallen!!!!!!!

Daar gaan we weer. We hebben de nacht doorgebracht op een rest area net voorbij Cleveland aan de 90 east. Nadat we waren opgestaan heeft Roelof een douche genomen in onze hyper moderne badkamer. Slide weer ingeschoven en alles gereed gemaakt voor vertrek. Onze eerste stop zal bij een Starbucks zijn of een McDonalds want we moeten onze blog erop zetten. Deze staat al klaar op het bureaublad en op dit moment type ik het verhaal voor vandaag. Het zal nu elke dag afwachten zijn wanneer we internet hebben maar we proberen om vanavond de update erop te zetten. De koffie komt nu uit de machine die we zelf hebben, dus geen slappe bak meer. Het weer is slechter dan in NL dus iedereen kan naar ons een lange neus maken. Het is zwaar bewolkt en grauw en het regent nog steeds zachtjes. Even zagen we wat zonnestralen want er zijn wat schaduwen. Bij de McDonalds hebben we internet en snel alles op onze reisblogs gezet. Zelfs Greg die we bij het camper service center hebben ontmoet heeft ons een berichtje achtergelaten. Wij hopen dat hij nu ook weer onderweg is en wie weet komen zij een keer ons bezoeken in ons 'windmill'huis. De afstand tot Buffalo zal nog zo'n 125 mijl zijn en dus zit er niets anders op dan te genieten van de warmte in onze rv. We besluiten om de 90 east te blijven volgen tot de grens met de staat New York en daar de afslag te nemen naar de 20 east en te proberen om op de weg te komen die ons langs het meer van Erie voert. We komen langs mijlen lange wijnvelden en vele wijnmakerijen, misschien moeten we stoppen en onze lege ciderfles laten vullen. Bij het plaatsje Dunkirk (ooit Duinkerk misschien?) rijden we zo dicht mogelijk langs het meer en zien we regelmatig het water met flink wat golven achter de tuinen van de huizen die langs het meer staan. Ik verbaas me nog steeds over de vele Pippi-Langkous-achtige huizen, sommige in lichtblauw, groen of wit met roze. Geweldige verranda's eraan en sommige huizen hebben echt opknapbeurten nodig of een paar emmers verf. We hebben besloten dat we bij Buffalo de weg naar Canada volgen en via die kant naar de Falls te gaan aangezien je aan beide kanten deze kunt bekijken, daarna steken weer de grens over naar de US.

Op dit moment is het 19.30 en we hebben afgewassen. Staan nu op een parkeerplaats van de Skylon, een uitkijktoren waarmee je op grote hoogte de waterval kunt zien. Rond 15.00 reden we over de Peace brug en gingen we Canada binnen. Aangezien we niet precies wisten waar we excact moesten een afslag genomen en een McDonalds binnen gegaan en onder het genot van een bak koffie internet erbij om onze locatie te zien. Schijnbaar precies de juiste afslag en daarna kon ik de stad inrijden, veel wegwerkzaamheden en ik heb geen enkele pilon meegenomen :). Zonder al te veel problemen vonden we een ppl alleen moesten we het dubbele tarief betalen aangezien we in een hele grote 'auto' rijden en dus dubbel moesten parkeren. Voordat we de ppl opreden zagen we al tussen de huizen door het water. Snel geparkeerd en alles mee en dat op pad. We werden niet teleurgesteld, wauw wat een impossant natuurverschijnsel. Pas als je de boten die onderaan de waterval varen erbij op de foto zet zie je hoe enorm het eigenlijk is. Geloof dat dit onze verwachting zelfs heeft overtroffen. Nu ff naar de Starbucks om dit stukje op internet zetten voor jullie. Tot morgen!