Vanmorgen was het dus zover, op tijd uit ons bedje, het was niet eenvoudig want we waren toch wel moe geworden van gisteren. Maar het vooruitzicht om 30 dollar per uur te moeten betalen voor elk uur dat je de rv te laat inlevert lokt niet echt. Dan maar een douche nemen en voila je wordt er wakker van en fris en fruitig. De bedden afhalen en alles opvouwen, iemand zoeken op de camping die belang heeft bij de resten van zeep, shampoo en niet te vergeten de 2 pakken ijs die nog in de vriezer liggen. Daarna is het de grijze en zwarte tanken lozen en op weg naar Tappan. Of het een plaats is of een deel van een groter geheel zullen we niet gelijk weten, maar onze bewaker heeft er nog nooit van gehoord. We hebben eerst wat problemen om de juiste route te vinden want op onze kaart lijkt het allemaal klein en dichtbij. Maar we zijn iets over half 11 op plaats van bestemming.

Groot was de verrassing (verrassing?) dat er geen busstation is zoals in de folder waarmee we naar het vliegveld zouden kunnen gaan. Gelukkig had de manager de oplossing. Aangezien we aan het begin wat problemen hadden met de rv werd de nog te betalen restant gedeeld en werd ook door het bedrijf de helft van de taxi vergoed. Hierdoor waren we al vroeg op het vliegveld, rond 13.00 en konden we gewoon gaan wachten. De koffers ingecheckt en zowaar geen enkele koffer was te zwaar. Waar is alles gebleven??? Ben bang dat als iemand één van de koffers zou openen dat er een kleding ontploffing zou volgen. Wil er niet aan denken, al dat ongewassen goed wat niet meer fris ruikt.

Rianne trekt haar telefoon uit haar tas nadat we door de veiligheids inspectie zijn en slingert hem aan, helaas hier geen gratis Wi-Fi. Navraag leert ons dat terminal 7 klein is en als enigste geen gratis internet aanbiedt. Wat een gedoe, zijn we ook nog genoodzaakt om voor 7.95 dollar voor 1 dag internet te kopen, wat we ook braaf doen want de blog moet erop en de nieuwe blog moet ook nog gefabriceerd worden. Gelukkig is mams ook online en kan ik even met haar praten en ook Marjo is van de partij.

Wachten duurt lang en nadat ik Roelof heb afgeleverd bij een leuke lounge, biertje erbij en alle spullen ook natuurlijk, gaan Ri en ik ff met de air train een ritje maken langs alle andere terminals op zoek naar shopjes. Het is in elk geval een afwisseling van het zitten wachten en rond half 6 zijn we terug. Als laatste zie ik nog een kerstbal met het vrijheidsbeeld, die wordt natuurlijk gekocht. Daarna gaan we ons opmaken voor ons laatste Amerikaanse diner, hamburger met friet. Rianne zegt: afscheid van de US.

Nu is het wachten tot we mogen boarden en wordt ondertussen mijn getypte schrift gecontroleerd door Ri. We gaan straks nog even een ijsje halen en daarna zoeken we een plekje om lekker te luieren tot het tijd is om te vertrekken.

Nederland, wij komen eraan.